+ Dark Elven Earion.

+ Aslında bir elfin tersine yaşam sürmüştüm hep. Bir katil olmak içimi hep buruk kılıyordu. Öldürmek alıştığım bir maceraydı. Ve kana susamışlığım, yüzümdeki masum çizgiyi yok etmişti yıllar sonra. Anne ve babamın intikamını kaç vampir avladıktan sonra durduracaktım? Hiç bir fikrim yok aslına bakarsan. Ben böyle büyüdüm ve böyle devam edecek bundan sonra da.

+ Bir sabah uyandığımda nereden bilebilirdim ki, hayatım 360 derece değişecekti? Şimdi hatıralara daldığım sıralarda, anlayabiliyor muyum olanları? Hayır, hala neden bu kadar yalnızım bilmiyorum. Neden bu kadar yalnızlığı sevdiğimi de bilmiyorum.

+ O sabah gözümü açtığımda, her şey o kadar normaldi ki. Belki, yaşadığım en normal sabahlardan birisiydi. Tabi ki, bu normallik fazla gelmişti. Bir haber gelmişti hatırlıyorum, elf arkadaşlarımdan birinin ailesinin öldüğü haberiydi bu. Sevdiğim dostlarımdan birisiydi. Hiç ağlamamıştı, bir kenara çekilip düşüncelere dalmasını seyrederken bir haber daha... Okul müdürü, beni odasına çağırıyordu. Kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atmaya başlamıştı. Odaya sessiz adımlarla giderken, olanları düşünmeye ve şimdi ne yapacağımı planlamaya başlamıştım. Ama her seferde başarısızdım...

+ Müdür ailemin öldüğü haberini verdiğinde, gözlerimden iki damla yaş çeneme doğru aktı. Bu akıttığım son göz yaşlarımdı... O günden beri ilk kez anılara dalıyorum. Bana acı vermemesi için böyle söz vermiştim kendime. O günden sonra benim için dünyanın bütün sabahları aynıydı. Artık tek yaptığım, vampirlerden intikamımı alana kadar onları katletmekti.